Naam:
Geboortedatum:
Lengte:
Gewicht:
Residentie:
Nationaliteit:
Hobby's:

Pro sinds:

 


Robert-Jan Derksen
3 januari 1974
1.88 m
83 kg
Blaricum
Nederlands
lezen, internet, auto's, vliegen
24 oktober 1996
Hieronder kun je mijn biografie lezen. Mijn kennismaking met de golfsport staat omschreven bij de start. Vervolgens vertel ik iets over mijn studie. Daarna komen achtereenvolgens mijn amateurtijd en mijn tijd als professional aan bod. De periode is opgedeeld in de afzonderlijke jaren. Ik ben in 1997 als professional begonnen.

Start
Pas op 14 jarige leeftijd hield Robert-Jan voor het eerst een golfclub vast, zes jaar later speelde hij zijn eerste Europese Tourevent (het Dutch Open in 1997) als amateur (met spelers als Olazabal, Els, Langer, Nobilo, Ballesteros) en nog eens 4 jaar later behaalde hij de felbegeerde Europese Tourkaart.

Robert-Jan komt uit een familie waar sport hoog in het vaandel staat, zo stond hij al met drie jaar tegen een muurtje te tennissen en toen hij met veertien jaar kennis maakte met de golfsport op vakantie in Amerika, was hij geen onverdienstelijk tennisser (b-speler). Hij gaf vanaf dat moment de tennissport totaal op en stortte zich volledig en met veel enthousiasme op golf.

Studie
Na zijn HAVO-examen besloot Robert-Jan om zijn studie te vervolgen in Atlanta, USA, waar op de University van Athens Georgia een perfecte mix tussen studie en golf gevonden moest worden.

Helaas bleek dit niet aan de verwachtingen te voldoen en heeft hij na een jaar besloten om verder te gaan studeren op de business school in Maastricht.

Het golfen werd gedurende twee-en-een-half jaar een weekendactiviteit omdat op dat moment de studie voorrang kreeg. Na het afronden van zijn studie bleef Robert-Jan nog een half jaar amateur om zo de broodnodige internationale ervaring op te doen.


De amateurtijd
Na vier jaar was zijn handicap scratch en Robert-Jan werd dan ook al snel opgenomen in de verschillende nationale selecties, eerst in Jong Oranje, later ook in Oranje Heren tot het moment van de overstap naar professional golf eind 1996. De beste resultaten uit zijn amateurcarrière zijn het behalen van verschillende nationale titels, zowel bij de jeugd als bij de heren, een 2e plaats bij zowel het Luxemburgse amateur(1994), als bij het Italiaans amateur(1995), een 8e plaats bij de wereldkampioenschappen voor landenteams(1994), en een 5e plaats bij de Individuele Europese Kampioenschappen(1996). 1996 stond verder in het teken van de voorbereiding voor het Wereldkampioenschap voor amateurs op de Filippijnen.

De gedachten van Robert-Jan lagen echter dichter bij huis. Het was in de zomer van 1996 dat hij de inschrijfformulieren invulde om deel te gaan nemen aan het kwalificatiecircuit van de Europese Tour. In september speelde Robert-Jan als amateur de eerste Pre-Qualificatie in Manchester. Een totaal van –2 was niet genoeg. De herkansing volgde in het Noordspaanse Vinarós, op de door zijn idool Bernard Langer ontworpen baan. In pas zijn tweede echte proftoernooi speelde Robert-Jan als een toekomstige belofte. Drie rondes van 70 op rij waren voldoende om toegang te krijgen tot de eindkwalificatie (de Qualifying school) op San Roque en Sotogrande in Spanje.

De plaatsing voor de eindkwalificatie betekende het einde van Robert-Jan’s amateur-carrière en tot verdriet van het Nederlandse amateur team zijn afwezigheid op het WK. De eerste gang naar de Qualifying School waar 180 spelers streden om 35 startbewijzen voor de Europese Tour leverde geen succes maar des te meer ervaring op.

Professional

1997
Een succesvol avontuur in Azië waar Robert-Jan zijn Aziatische Tourkaart in de wacht sleepte en niet onverdienstelijk speelde in het voorjaar van 1997, hielp Robert-Jan aan de ervaring om zelfstandig als golfer zijn brood te kunnen verdienen.

Geholpen door zijn vader die zijn manager was geworden speelde Robert-Jan in april zelfs het Kirin Open, een toernooi waar alleen de beste 30 spelers van de Aziatische Tour aan mochten treden. Bij terugkomst in Europa kwalificeerde Robert-Jan zich middels een tweede plaats in het Deense Open en een negende plaats in het Tsjechisch Open bij de beste veertig van de Challenge Tour, het circuit even onder de Europese Tour. De tweede gang naar de Qualifying School die hij daarmee verdiende verliep zeer succesvol. Met een score van –8 werd hij gedeeld eerste en een carrière van The Laughing Dutchman op de Europese Tour was een feit.

1998
In 1998 speelde Robert-Jan in totaal 14 toernooien op de Europese Tour. Een dertigste plaats in het Dutch Open en een twintigste plaats in het Belgische Open waren zijn grootste wapenfeiten.

Op de Challenge Tour werd hij tweede in het Open Des Volcans. Een 166ste plaats op de Order of Merit betekende echter een gedwongen terugkeer naar Zuid–Spanje om voor de derde keer aan de Qualifying School mee te doen. De mentale hardheid en veerkracht van Robert-Jan bezorgden hem een uitstekende vierde plaats en voor het tweede jaar op rij een kans om op de Europese Tour te spelen.

De uitbundige reactie van de gehele staff van de Europese Tour aangaande Robert-Jan’s startbewijs voor 1999 was hartverwarmend. De altijd goedlachse, beleefde en uiterst sportieve Robert-Jan is zeer geliefd bij collega’s, organisaties en golfliefhebbers over heel Europa.

1999
Het jaar begon zeer succesvol met een top 20 plaats in de Heineken Classic in Australië. Daarna volgden een aantal mindere maanden, maar in de zomer, tijdens het BMW International Open in München, Duitsland, konden mensen voor het eerst zijn naam bovenaan het leaderbord aanschouwen. Na drie rondes stond hij in de top 5. Een ongelukkige laatste ronde resulteerde uiteindelijk in een 36e plaats. De teleurstelling was groot.

Aan het einde van het seizoen wist hij zich toch te kwalificeren voor de Qualifying School. Zijn vierde bezoek aan de pressure cooker Qualifying School op San Roque draaide uit op de grootste klap in zijn carrière. Een prima toernooi ging in rook op omdat tijdens de laatste ronde 17 greens in regulation met meer dan 36 putts niet voldoende bleken. Het vatte perfect samen waar de problemen van Robert-Jan lagen: op de greens.

De teleurstelling werd door Robert-Jan professioneel omgezet in arbeid. Zijn simpele kijk op techniek en zijn kennis over wat nodig is om te slagen op de Tour resulteerden in een zwaar trainingsschema. Enkele bezoeken aan Harold Swash, de putgoeroe uit Engeland, leverden resultaat op. Ook het werken aan zijn swing met Pro Tom O’Mahoney die hem al begeleidt vanaf zijn 16e, wierp zijn vruchten af.

2000
Zonder Tourkaart maar met de mogelijkheid om alle toernooien te spelen op de Challenge Tour speelde Robert-Jan prima tot juli 2000.

Na een prima eerste ronde in het kwalificatietoernooi voor het Britse Open sloeg het noodlot toe. De volgende morgen werd Robert-Jan geconfronteerd met een helse pijn in de nek. Het zou het begin worden van een half jaar vol met fysieke problemen.

Op karakter wist hij zich nog wel naar de Qualifying School te knokken maar na een keurige 68 in de eerste ronde keerden de pijnen in de nek weer terug. Zonder Tourkaart maar duidelijk voor ogen wat hem te doen stond keerde hij terug naar huis. Uitgebreide medische onderzoeken wezen uit dat er niets beschadigd was in de nek. Een uitgebreid fitnessprogramma op het medisch sportcentrum te Papendal, werd afgewerkt om de nekspieren sterker te maken en de blessure te laten verdwijnen.

2001 wordt het jaar van de waarheid. Fulltime spelen op de Challenge Tour moet ervoor zorgen dat Robert-Jan middels de Top 15 (deze kwalificeert zich automatisch voor de Europese Tour) op de Tour terug komt.

2001
Dat Robert-Jan goed onder druk kan spelen is reeds meerdere malen bewezen maar nog nooit zoals in het seizoen 2001. Hij speelde slechts met één gedachte. De top 15 van de Challenge Tour om zo spelprivileges te verwerven voor de Europese Tour 2002.

Robert-Jan slaagde met vlag en wimpel. Een scoringsgemiddelde van 70 (-2), prima putten, een goede fysieke conditie en amper gemiste cuts deden het seizoen 2000 in de vergetelheid belanden. Een drietal top 10 plaatsen, waaronder een tweede plaats (-21) in het hoog gedoteerde Challenge Tournooi van Hamburg en in totaal 11 top 15 plaatsen geven aan dat 2001 een zeer regelmatig seizoen was, met een 7e plaats op de Order of Merit van de Challenge Tour als gevolg.

2002
Met zijn beste ranking ooit en legio mogelijkheden tot het spelen van toernooien bracht 2002 niet wat hij ervan verwachtte. Hoewel hij meer dan de helft van alle 'cuts' haalde, eindigde Robert Jan niet bij de eerste 115 van de Order of Merit. Dat hij wel degelijk thuis hoort op de Tour bewees hij tijdens zijn zesde optreden op de Qualifying School op Emporda en Pals waar hij souverein een Tourkaart haalde (25ste van 770 deelnemers). Niet alleen door het positieve slot van 2002 kan er gesproken worden over een geslaagd jaar. Er werd in 2002 weer waardevolle ervaring opgedaan o.a. door het aan de leiding staan van een toernooi (het Britse Masters in juni), en het spelen met toppers als Harrington, Woosnam, Lyle en Van de Velde.

Misschien wel de belangrijkste ontwikkeling in 2002 is het 'compleet' maken van het 'Team Derksen'. De beroemde Walese coach Scott Cranfield werd als coach 'on site' toegevoegd. Hiermee wil Robert-Jan bereiken dat hij zijn prestaties op donderdag en vrijdag beter gevolg kan geven. Het gevoel dat er in het weekend 'iets' gebeurt waardoor het niet lukt, leefde in 2002 meer dan ooit. Dat het Cranfield zelf was die Derksen benaderde toont aan dat er in de golfwereld groot geloof is in de golfer Robert-Jan Derksen.

2003
De mooiste dingen in het leven gebeuren vaak onverwacht. Na een zeer moeizame start van het seizoen 2003, veroorzaakt door de zeer beperkte speelmogelijkheden, (eerste reserve in Zuid-Afrika en in Maleisië), was het uitgerekend Tiger Woods wiens afzegging in Dubai Robert Jan de kans gaf aan de start te verschijnen.

Na 71 holes stond de naam Derksen bovenaan, een daverende verrassing hing in de lucht. Els wist niet wat er gebeurde, hij had in de zes weken voorafgaand aan Dubai maar liefst vier keer gewonnen en was de virtuele nummer één van de wereld. Een fenomenabele derde slag op hole 18, waarbij Robert Jan al zijn Qualifying School ervaring aansprak om onder de gigantisch druk het beste uit zichzelf naar boven te halen, resulteerde in een birdie. Luttele ogenblikken later maakte Els slechts par en was de eerste Europese Tourzege een feit. Niet zomaar een. Dubai Desert Classic Kampioen, de naam Derksen zij aan zij met Els, Bjorn, Couples en Montgomerie. Jarenlang keihard werken, geloof houden in eigen kunnen werden op die dag in maart beloond.

De rest van het seizoen zag er ineens anders uit, een exemptie tot en met 2005, deelname aan het NEC World Invitational en zelfs het Britse Open was in een klap een feit. In de resterende maanden van 2003 bewees Robert Jan dat de overwinning in Dubai niet op zichzelf stond. Van de 24 toernooien haalde hij 15 keer de cut, met een zesde plaats in het Madeira Open, daags na Dubai, als beste prestatie.

Het jaar had nog mooier kunnen eindigen wanneer Robert Jan zijn Top 10 positie in het afsluitende Volvo Masters na 63 holes had kunnen vasthouden. Maar goed een mens moet wat te wensen over houden.

2004
Eigenlijk het eerste jaar waarin Robert-Jan op voorhand wist dat hij praktisch alle toernooien zou kunnen spelen op de Tour. Hij was inmiddels “settled” (vast bij de top 75) maar wilde meer. Per slot van rekening is stilstand achteruitgang in de topsport.

Met 21 gehaalde cuts van de 26 gespeelde toernooien slaagde Robert-Jan erin zichzelf veel kansen te geven om in het weekend te laten zien wat hij waard was. Toch ontbrak het aan supervorm. Aan de ene kant natuurlijk teleurstellend als je met dat aantal cuts niet in staat bent beter dan 63ste te worden op de Order of Merit. Anderzijds is het een hele prestatie om zo constant te spelen en dus zo vaak het weekend te halen.

Hoogtepunt van 2004 was een gedeeld vijfde plaats in de World Cup samen met Maarten Lafeber. Ze lieten landen als Amerika, Zweden en Australie achter zich. Het is dan ook de beste prestatie ooit door Nederland geleverd.

Door de fine-tunning van zijn swing die Robert-Jan heeft bewerkstelligd met Tom en Scott heeft hij veel meer stabiliteit, kortom slaat hij structureel meer greens en geeft hij zichzelf meer kansen op birdie. Hierdoor zal Robert-Jan dan ook in 2005 veel aanvallender gaan spelen. Ook de toevoeging van Alan Fine ('s werelds meest ervaren man op het gebied van mental coaching en golf) aan zijn begeleidingsteam, heeft hem bijzonder goed geholpen om een betere, meer gebalanceerde speler te worden.

Zijn doel voor 2005 is winnen op de Tour. Misschien zou hij voorzichtiger moeten zijn en het behouden van zijn Tourkaart aan moeten geven als doel maar hij wil meer. Winnen en de exemptie geven kansen om eens voorzichtig te gaan kijken naar de andere kant van de plas, Amerika.

2005
Winnen was dus het doel. En de overwinning kwam sneller dan verwacht. Tijdens de eerste zes toernooien van het jaar was Robert Jan er in het weekend bij maar echt potten kon hij niet breken. Twee top 20 plaatsen in Hong Kong en Maleisië (twee van zijn favoriete toernooien) gaven nog niet echte topvorm aan maar eerder een voortgang van de in 2004 ingezette lijn als 'steady' speler die zelden een 'cut' mist. Op Madeira waar hij zich altijd al thuis heeft gevoeld op de prachtige baan van Santo da Serra, speelde hij drie degelijke en een sublieme (laatste) ronde. Met een birdie op de laatste (trademark?) boekte Robert Jan zijn tweede zege.

Een beter begin van het seizoen was niet denkbaar. Plaatsing voor de Volvo Masters was een volgende doel. Na 6 top 30 plaatsen stond Robert Jan twee weken voor de Volvo Masters net buiten de top 60. Twee ijzersterke weken in Madrid (12e) en Mallorca (11e) bezorgden hem een plaats bij de beste 60 en rechtstreekse plaatsing voor Valderamma. Hier eindigde hij op de 38e plaats. Zij eindpositie op de Order of Merit werd 57ste.

Robert-Jan heeft altijd veel interesse gehad in het jeugdgolf in Nederland en wilde hier graag iets mee gaan doen. Eind 2005 heeft hij samen met zijn zus Femke zijn eigen jeugdteam opgericht, Golfjuniors. Golfjuniors bestaat uit Nederlandse topamateurs in de leeftijd rond 16 jaar. Met als doel een stukje ‘extra’ begeleiding en hen laten ‘proeven’ van het leven op de Tour. Naast course-management, het werken met de Trackman en mediatraining, worden er ook trainingsstages op buitenlandse topbanen georganiseerd en kan er gebruik worden gemaakt van de internationale topcoaches van Robert-Jan. Ieder jaar wordt er een toernooi van de Europese Tour bezocht en krijgen ze daar een kijkje achter de schermen. Er wordt ook veel gediscussieerd over het Tourleven en wat daar allemaal bij komt kijken. (Zie verder ook www.golfjuniors.nl).

2006
'Winning breeds winning' is een typisch Amerikaans gezegde en zo voelde Robert Jan zich na zijn tweede zege ook. Dat gevoel om de beste te zijn is verslavend. Met hoge verwachtingen begon Robert Jan aan 2006 met een top 20 plaats in het hoog gedoteerde HSBC Championship als eerste resultaat. Na een eerste ronde van 65 stond RJ in de top 5 van dit geweldige evenement. Helaas kon dit mooie resultaat niet uitmonden in een 'groots' seizoen. Door privé-omstandigheden kwam golf noodgedwongen regelmatig op de tweede plaats. Zeker op de immer sterker wordende Tour krijg je het dan ook al heel moeilijk. Een 12e plaats in het Ierse Open en een 8e plaats in Duitsland bij het BMW International waren zeldzame hoogtepuntjes in een overwegend teleurstellend jaar. Een top 10 klassering in Mallorca, met kansen op meer, gaf aan dat de vorm aan het terugkomen was. Misschien nog wel belangrijker dan de cheque van Mallorca, was het realiseren dat als je na een ronde niet wilt oefenen je dat ook niet moet doen. Na zijn eerste ronde van 76 zat Robert Jan er doorheen. Hij besloot niet te oefenen, een beetje te putten en lekker naar het hotel te gaan. De volgende dag was er een ronde 69, gevolgd door 67 en 70. Een nieuwe 'after competition' routine was geboren (luisteren naar je lichaam). De top 10 op de Balearen bezorgde Robert Jan een 86ste plaats op de Order of Merit.

Door goede gesprekken met de verschillende coaches, maar bovenal met een nieuwe fysieke partner, Technogym, én de aankoop van de Track Man investeerde Robert-Jan in nieuwe technologie en veranderingen om in 2007 keihard terug te komen.

2007
Hoewel zijn doelstelling, het winnen van een toernooi, niet werd gehaald, was dit wel een top jaar met vele goede finishes. Met 12 top 30 plaatsen in de eerste 12 toernooien liet Robert Jan zien serieus te werken aan een nieuwe fase in zijn carrière (top 50 van de wereld waardoor deelname aan de Majors en de World Golf Championships verzekerd is). Maar het bleef niet bij top 30 plaatsen. Op zijn favoriete banen kwam Robert Jan weer bijzonder goed uit de verf. Hij werd 12e op Golf National in het Frans Open; 12e op Loch Lomond in het Schotse Open; en hij werd 2e op de Moskou Country Club in het Russisch Open. Ook zat hij met een 3e plaats in het Mallorca Open dicht bij zijn derde Tour-overwinning. Mede hierdoor eindigde Robert-Jan op de Order of Merit op een 36e plaats, zijn beste jaarresultaat tot nu toe.

2008
In de eerste helft van het golfseizoen 2008 heeft Robert-Jan al een aantal mooie klasseringen neergezet, waaronder een hele mooie 2e plaats op het BMW Asian Open in Shanghai. In een rechtstreeks duel met Darren Clarke vocht Robert-Jan voor wat hij waard was, maar Clarke holede op de laatste hole een put van ca. 12 meter voor de win. Robert-Jan was weer even heel dichtbij zijn derde toernooi-overwinning. Een week later werd hij 10e in het Spaans Open in Sevilla en weer een aantal weken later behaalde hij een 6e plaats in het toernooi van München. In de tweede helft van het seizoen presteert hij goed in de Alfred Dunhil Championships (13e plaats) en in de Portugal Masters (16eplaats). Door deze goede klasseringen plaatst hij zich voor het slottoernooi van de Europese Tour, de Volvo Masters. Hierin behaalt hij in een veld met alle grote namen een mooie 13e plaats. Hij beëindigt het jaar op een 54e plaats op de Order of Merit. Zelf omschrijft hij 2008 als een ‘steady’ jaar. Na jaren te hebben gewerkt met puttinggoeroe Harold Swash, stapt Robert-Jan in 2008 over naar Paul Hurrion. ‘Paul Hurrion gaat technisch gezien weer wat stapjes verder met de goede basistechniek die ik bij Swash heb opgebouwd’, aldus Robert-Jan.

2009
Voor het derde opeenvolgende jaar bleek Robert-Jan Derksen de beste Nederlander op de Europese Tour te zijn. In Nederland werd hij uitgeroepen tot de beste golfer van het jaar 2009. Onbetwiste hoogtepunten van het afgelopen seizoen waren zijn 4e plaats in Korea en zijn 3e plaats in Hong Kong. Ook zijn hole-in-one tijdens het KLM-Open op hole 11 van de Kennemer was een bijzondere gebeurtenis. Noemenswaardig zijn verder nog een 9e plaats in het Tsjechisch Open en een 12e plaats in het Portugal Masters. Helaas slaagde hij er dit jaar niet in een plek te veroveren in het prestigieuze Race-to-Dubai toernooi, de opvolger van de Volvo Masters waaraan de top 60 van de Order of Merit mag deelnemen. Robert-Jan werd in 2009 67e en plaatste zich dus niet.

Robert-Jan kijkt desalniettemin tevreden terug op 2009 waarin hij een aantal keer in contention was; tot de laatste dag deed hij mee om de hoofdprijs. Voor het komende seizoen voelt Robert-Jan zich sterk. Mede door de komst van fitnesscoach Cornel Driessen hoopt hij in 2010 een nog completere golfer te worden en te winnen op het hoogste niveau.

2010
2010 begint niet lekker voor Robert-Jan. De nieuwe groeven-regeling vereist de nodige aanpassingen in materiaal en spel. En het kost enige tijd om hieraan te wennen. In Korea speelt hij weer goed en wordt daar 6e. Hij behaalt gedurende het hele jaar 13 top-20 finishes. Met name het 2e deel van het seizoen speelt Robert-Jan goed. Het werken met Hurrion en Cornell begint zijn vruchten af te werpen. Tijdens het Frans Open op Golf National bij Parijs speelt Robert-Jan op de laatste dag mee om de prijzen. Op hole 15, toen hij gedeeld 1e stond, sloeg het noodlot echter toe en maakte hij een 10 op deze altijd lastige hole met eilandgreen. In een paar minuten is de droom van een derde overwinning op de Tour, een nachtmerrie geworden. Robert-Jan toont echter een ongelofelijke mentale weerbaarheid door de daaropvolgende drie holes ‘gewoon’ in par uit te spelen, waardoor hij uiteindelijk toch nog beslag weet te leggen op de 16e plaats. Dat Parijs en omgeving hem goed doen, blijkt een paar maanden later tijdens de Vivendi-cup, waar hij een mooie 3e plaats behaalt. Noemenswaardig is verder nog zijn 5e plaats in het Omega European Masters in Crans-sur-Sierre, Zwitserland. Het brengt hem uiteindelijk naar de 57e plaats in de Race-to-Dubai en dus is hij dit jaar verzekerd van deelname aan dit fantastische slottoernooi. Hij bereikt daar een zeer goed resultaat door van de top 60 van Europa als 11e te eindigen. Op de Order of Merit sluit hij het jaar af als 54e. Eind 2010 besluit Robert-Jan dat hij de huidige opzet van zijn Golfjuniors zal moeten wijzigen, simpelweg door tijdgebrek. Hij kan zijn team niet de kwaliteit bieden die hij voor ogen heeft. Wel zal hij middels Golfjuniors zich in blijven zetten voor de jeugd. Hoe dit er precies uit komt te zien, zal in 2011 nader bekend worden. Inmiddels heeft Robert-Jan ook zeker ambities om op de US PGA Tour te spelen. Maar wanneer komt die felbegeerde 3e toernooi-overwinning? In 2011?

2011
Na de Desert Swing (Abu Dhabi, Qatar en Dubai) waar Robert-Jan gemiddelde resultaten boekt, is het India waar hij een top 5 notering (4e plaats) behaalt. Daarna volgen nog enkele mooie top 10 en top 20 plaatsen. Ballantine’s Championship Zuid-Korea (13e), Spaans Open Barcelona (15e), Scottish Open Inverness (14e) en op één van zijn favoriete banen, Fanling, in het Hong Kong Open wordt hij 11e. In september van 2011 speelt Robert-Jan zijn beste KLM Open ooit. Op de Hilversumsche wordt hij gedeeld 12e met een totaal van -6. Na het KLM Open vertrekt Robert-Jan in het kader van zijn Golfjuniorsprogramma met 4 jeugdtalenten (Daan Huizing, Dylan Boshart, Ileen Domela Nieuwenhuis en Charlotte Puts) naar Loch Lomond, Schotland. Twee dagen spelen op één van de mooiste banen van Europa en tips krijgen van Robert-Jan over course-management, fysiek, mentaal en het leven op de Tour waren een unieke belevenis. Om met hun eigen woorden te spreken: 'Het waren twee prachtige, leerzame en leuke dagen op een hele bijzondere plek'.

In 2011 vindt een voor Robert-Jan belangrijke gebeurtenis plaats, namelijk de opening van 'The Academy' op Het Rijk van Nunspeet. Het is een gezamelijk project van Paul Hurrion, Robert-Jan's putcoach, en Robert-Jan Derksen. The Academy is volledig gebaseerd op de techniek die Paul Hurrion hanteert in zijn eigen Quintic putting- laboratorium, gevestigd in Birmingham, Engeland. Door gebruik te maken van highspeed camera's, ballrollcomputer en speciale analyse-software kun je dingen waarnemen in je puttingstroke, die het blote oog niet kan zien. 'Ik ben enorm trots op mijn Academy en ga ervan uit dat we straks met z'n allen getuige zullen zijn van het verbeterde putt-niveau van onze Nederlandse topgolfers', aldus Robert-Jan. Voor meer informatie zie ook http://www.theacademy-rjd.eu

2012
Robert-Jan Derksen eindigt dit seizoen als 105e op de Order of Merit. Hij miste elf keer de cut en kwam niet één keer met een top-10 notering thuis. Een 12e plaats in het Oostenrijks Open was zijn beste resultaat. Een mager jaar dus. Die conclusie trekt hij zonder omhaal zelf ook. 'Van alle jaren als professional is dit verreweg mijn slechtste jaar geweest.'
Er zijn twee voorname oorzaken aan te wijzen. De blessure aan zijn elleboog (vanaf oktober 2012 kampt hij met een tenniselleboog) die er voor zorgt dat hij niet alles kon spelen wat hij van plan was, maar vooral ook de kwaliteit van zijn wedges. Die waren gewoon niet goed dit jaar. 'Ik miste te vaak binnen honderd meter de green en liep dan weg met een bogey, terwijl je de bal vanaf daar gewoon op de green moet slaan en op zijn minst een kans op een birdie moet hebben'.
De elleboogblessure haalt uiteindelijk ook een streep door een lang gekoesterde droom van Robert-Jan om op de Amerikaanse Tour en de Japanse Tour te spelen. 'De Japanse Tour ga ik in 2013 weer proberen, maar voor de Amerikaanse Tour vervalt de Qualifying School en dus zal die Tour helaas altijd een droom blijven'.
Zijn blessure wordt intensief behandeld en Robert-Jan hoopt begin 2013 weer naar Florida te kunnen afreizen voor zijn jaarlijkse trainingsstage, dit keer voornamelijk gericht op het verbeteren van zijn wedges.

2013
Wederom een constant jaar, waarin Robert-Jan Derksen sterk eindigt. Op de Order of Merit sluit hij het jaar af op een verdienstelijke 74e plaats. Derksen behaalt dit jaar een aantal mooie top 10 finishes.
Begin mei komt het jaar 2013 op gang als hij in Azië speelt, waar Derksen vaker goede resultaten heeft laten zien. Op de Binhai Lake GC in het Volvo China Open eindigt hij op een mooie 4e plaats. Een paar weken later in het BMW International Open in München ging Derksen in de 1e ronde voor een 9 onder par om zijn record van laagste ronde ooit op de European Tour te halen, maar hij miste op de laatste hole een put van 4 meter. Het werd een 8 onder par voor natuurlijk een fantastische openingsronde en uiteindelijk een 10e plaats.
Halverwege het jaar krijgt Derksen helaas weer met een blessure te maken (ribblessure), waardoor hij 7 weken aan de kant staat. Die rust doet hem kennelijk goed, want hij eindigt het seizoen met een 8e plaats in het Italian Open, een 8e plaats in de Portugal Masters en een 18e plaats in het sterk bezette Turkish Airlines Open. Maar hoe lang gaat Derksen nog door?